Izložbe Dragane Branković “Ne gubi identitet” i ” Dva lica ćilima” pred posetiocima Galerije do 7. oktobra

U okviru Festivala pirotskog ćilima u Galeriji “Čedomir Krstić” otvorena je izložba radova Dragane Branković pod nazivom “Ne gubi identitet”. Nakon otvaranja, autorka je održala predavanje na temu pirotskog ćilima kao inspiracije, a potom i interaktivnu radionicu “Dva lica ćilima”, u kojoj su svi posetioci Galerije mogli da učestvuju kao modeli i sa koje je nastala nova izložba. Obe izložbe posetioci mogu pogledati do 7. oktobra.

Tokom radionice, šare pirotskog ćilima emitovane su sa projektora na lice i telo modela, a Dragana je te trenutke zabeležila fotoaparatom. Na taj način nastala je nova, jedinstvena izložba koja povezuje tradiciju i savremenu umetnost.

Iz Galerije sada pozivaju sve zainteresovane da pogledaju radove iz novonastale izložbe, koja će biti otvorena do 7. oktobra. Tada će svi modeli moći, besplatno, i da preuzmu svoje fotografije.

Suočena sa pitanjem “Da li je moguće oživeti tradiciju koja umire, reanimirati deo pirotskog identiteta koji se gasi?” Dragana Branković je osmislila postmodernističku strategiju reafirmacije pirotskog ćilima, kao toposa nekada moćne lokalne kulture. To je prodor do korena jednog grada i uranjanje u žile kucavice njegovih stanovnika.

“U potrazi za onim što određuje identitet Pirota, tragajući za nečim što sve Piroćance povezuje, čini ih identičnima i označava kao iste, Dragana je markirala ono što je “jedno i isto” za Pirot i za sve njegove žitelje – pirotski ćilim. On je vekovima najživotniji i najcenjeniji deo pirotske kulturne tradicije. On je sam pirotski identitet. Ali, identitet koji zamire. Ne zbog susreta sa drugim, nadmoćnijim kulturama, niti zato što globalistički univerzalizam poražava lokal-patriotske vrednosti, već (paradoksalno) sama lokalna zajednica godinama uništava osnovne premise i argumente pirotskog identiteta, njihovim permanentnim nerazumevanjem i zanemarivanjem”, zabeležila je Snežana Golubović, istoričar umetnosti u opisu izložbe datom u katalogu.

Umetnica je svesna da gubitkom ćilima Piroćanci gube sebe. Zato njen ciklus fotografija upozorava: Ne gubi identitet! Ona pravi amalgam pirotskog i tuđeg, stvarajući “neoidentitet” ćilima kroz dijalog sa umetnošću drugih epoha i kultura, koji ne brišu šare ćilima, već ih pojačavaju i čine vidljivijim, vraćajući ih u svest Pirota i sveta.

“Svaki znak, simbol i šara sa pirotskih ćilima, projektovan na telo modela u pozi nekog poznatog dela iz istorije umetnosti, postaje baš ono što nedostaje Piroćancima – majstorski koncipiran umetnički logo Pirota, sve prepoznatljiviji i značajniji i lokal-patriotama i globalistima, i Istoku i Zapadu. Jer jedni druge ne isključuju, već komuniciraju i upoznaju se. Kao u umetnosti, jedinoj koja ne priznaje isključivost i granice. I kao na Draganinim fotografijama. Shvaćen i doživljen na njen način, pirotski ćilim otet je zaboravu, zabeležen i sačuvan za budućnost”, zapisala je Snežana Golubović 2009. godine.